دیکشنری انلاین

استان زنجان در شمال غرب فلات مرکزی ایران قرار داشته و قدمت آن متعلق به اواخر هزاره دوم قبل از میلاد است.
    شهر زنجان مرکز این استان کهنسال در قبل از اسلام زنگان یا زندیگان (و به معنای منسوب به کتاب زند) نام داشته که پس از پیروزی مسلمانان به زنجان تغییر یافته است. این استان از قدیم به سبب قرار گرفتن در حاشیه جاده ابریشم و راه تجاری مسیر هندوچین و اروپا دارای اهمیت خاصی بوده است. شهر زنجان مرکز استان زنجان در فاصله 328 کیلومتری تهران واقع شده و تابستانی معتدل و زمستانی سرد دارد. این شهر میان دو رود بزرگ «زنجانرود» و «سفیدرود» و همچنین بین کوه های انگوران و قراول قرار دارد. در کتاب «حدود العالم» از زنجان به عنوان شهری پررونق و پربرکت با ساختاری منسجم یاد شده است. تنوع آب و هوایی این منطقه موجب ایجاد گونه های متفاوتی از زندگی جانوری شده است. به دلیل شرایط کوهستانی این ناحیه و تاثیرات غیرمستقیم جریانات جوی مرطوب شمال غربی، آب و هوای استان را به دو ناحیه می توان تقسیم کرد: آب و هوای کوهستانی با زمستانی سرد و برفی و تابستانی دلپذیر و ناحیه طارم بالابا آب و هوای گرم و نیمه مرطوب. فصل بهار و تابستان بهترین زمان برای گذراندن اوقات فراغت در این استان هستند.
    از رودهای مهم استان قزل اوزن است که رودی جوشان و پرخروش می باشد و از کوههای کردستان سرچشمه گرفته و پس از توقفی در پشت سد منجیل نهایتاً راهی دریای خزر می شود. از دیگر رودخانه های این استان، ابهر رود، سجاس رود و خرارود را می توان نام برد. همچنین چشمه آبگرم وننق، چشمه آبگرم ابدال، چشمه آبگرم گرماب و آبگرم حلب انگوران از چشمه های آب معدنی استان زنجان می باشند.
    
    
    ¤ محصولات کشاورزی استان:
    محصولات عمده کشاورزی استان که اکثراً صادر می شوند عبارتند از انجیر، برنج، انگور، زردآلو، سیب، لوبیا، خیار، پیاز، گردو، فندق، بادام، زیتون، انار و سیب که زیتون، انار، سیب، سیر و انجیر از محصولات عمده شهرستان طارم به شمار می رود.
    
    
    دیدنیهای استانسلطانیه:
    سلطانیه در 35 کیلومتری زنجان واقع شده است. مشهور است که این شهر بر روی مراتع اطراف یک منطقه قدیمی و به دستور ارغون شاه ایلخان مغول بنا شده است.
    قبل از نام گذاری سلطانیه این منطقه با یک قلعه و برج مراقبت و دیوارهایی از سنگ سبز ساخته شده بود. گسترش بافت شهری این ناحیه پس از دوران ارغون شاه صورت گرفته و سلطان محمد خدابنده (اولجایتو) این شهر را در سال 704 هجری به عنوان پایتخت انتخاب کرد. گنبد سلطانیه در دوران حکومت اولجایتو در مدت 9سال احداث شده است. ارتفاع این بنا که بزرگترین ساختمان آجری ایران و سومین گنبد بزرگ جهان به شمار می رود 5/48 متر و قطر آن 6/25 متر می باشد. کلیسای جامع مریم مقدس (سانتاماریا) در فلورانس ایتالیا و مسجد ایاصوفیای ترکیه که پس از گنبد سلطانیه بنا گردیده اند ملهم از این گنبد باشکوه دوران ایلخانیان می باشد.
    
    
    بنای رختشویخانه
    این بنادر قلب بافت تاریخی شهر زنجان، منطبق بر حصار قدیم در منطقه پرتراکم مسکونی موسوم به عباسقلی خان و محل معروف به گودال باباجمال احداث شده است. زمین این بنا در سال 1347 هجری قمری توسط مرحوم علی اکبرخان توفیقی رئیس بلدیه (شهردار) وقت شهر خریداری و توسط دو برادر به نام های مشهدی اکبر (معمار) و مشهدی اسماعیل (بنا) ساخته شده است. آب این رختشویخانه از قنات قلعه میر بهاءالدین تامین گردیده و محلی عمومی برای شستشوی لباس بوده است.
    
    
    «کاروانسرا سنگی»
    این کاروانسرا در منتهی الیه جنوب شرقی شهر زنجان در زمان شاه عباس دوم احداث و هم اکنون قسمت اعظم آن از بین رفته است. نوع سقف آن از نوع پنج و هفت بوده و در بعضی از حجره های آن به معرفی و فروش صنایع دستی استان اقدام می شود. از سال 1377 این مکان به سفره خانه سنتی تبدیل گردیده و با امکانات پذیرایی در صبح و عصر با غذاهای سنتی آماده پذیرایی از میهمانان است.
    
    
    «غار کتله خور»
    این غار یکی از پدیده های طبیعی بسیار زیبای ایران محسوب می شود و در 14 کیلومتری جنوب باختری زنجان قرار گرفته است. این غار از 3 طبقه تشکیل شده و دارای تونل های فرعی، استلاکتیت ها، استلاکمیت ها و ستون های بسیار در گذرگاههای اصلی می باشد و قندیل های مخروطی آویزان از سقف ها در اثر داشتن ناخالصی ها، رنگهای متنوع به خود گرفته اند و آنها که ترکیبات به همراه نداشته و یاکمتر دارند به صورت بلورهای شیشه ای بسیار شفاف مشاهده می شوند.
    
    
    «معبد داش کسن»
    این مجموعه در 10 کیلومتری جنوب شرقی سلطانیه، در نزدیکی روستای ویر قرار دارد. داش کسن در محوطه ای به شکل مستطیل ناقص به طول 400 متر و به عرض 50 تا 300 متر نقر گردیده و سه غار مصنوعی در دل سنگ کوه حفر شده که کنده کاریهای زیبایی دارد. از نقش های این کنده کاری می توان به تصویر دو اژدها که در مقابل یکدیگر به شکل قرینه حک شده اند و طول هر یک 5/3 متر است اشاره کرد و در طرفین این نقش ها محراب های زیبای نقش داری با طرح های اسلیمی، گل و بوته، مقرنس های سنگی کنده کاری شده اند. این آثار بنا به روایتی یادگار هنرمندان چینی است که به فرمان اولجایتو از چین فراخوانده شده بودند و حاصل فرهنگ چینی است که اژدها را مظهر قدرت می دانند. مطالعات اخیر نشان داده که محل ذکر شده کاربرد آرامگاهی داشته است.
    
    
    «مرد نمکی»
    پیکره ای که بخشی از گوشت، پوست و مو و پوشاک و سایر لوازم شخصی آن سالم باقی مانده بود در سال 1372 در معدن نمک چهره آباد پیدا شد. این پیکره که متعلق به زمانی حدود 1700 سال پیش بوده به دلیل امکان تجزیه آزمایشگاهی و آگاهی از وضعیت تمدنی و اوضاع اجتماعی آن زمان دارای اهمیت جهانی است.
    تعدادی دیگر از پیکره ها که در اکتشافات بعدی کشف شده است در موزه ذوالفقاری زنجان نگهداری می شوند.
    امامزاده سید ابراهیم (ع)، مسجدجامع، بازار قدیم، حمام حاج داداش، پل های تاریخی، موزه تاریخ طبیعی، مجموعه تفریحی ایل داغی، ارگ سلطنتی، بقعه ملاحسن کاشی، بعقه پیراحمد زهرنوش، امامزاده زید الکبیر، بقعه قیدار بنی (ع) و مسجد جامع سجاس از دیگر اماکن تاریخی و تفریحی استان زنجان می باشند که بازدید از این اماکن تاریخی و طبیعی زیبا قطعاً لحظات بیاد ماندنی و شیرینی برای مسافران نوروزی فراهم خواهد نمود.
    
    
    «صنایع دستی و سوغات ها»«چاروق دوزی»
    چاروق یکی از صنایع دستی بومی استان زنجان بوده و نوعی پای پوش سنتی می باشد که با استفاده از چرم گاو و نخ های ابریشمی رنگارنگ و در طرح های توری و پرده بند دوخته می شوند که ارزش فرهنگی و هنری آن هنرشناسان داخلی و خارجی را شیفته نقوش انتزاعی واصیل خود می نماید و قدمت آن به دوره ساسانی می رسد. این چاروق ها مشخصا زنانه بوده و استفاده از آن جنبه تشریفاتی دارد و مناسبترین سوغات شهر بشمار می آید.
    
    
    «چاقو سازی»
    این هنر با هویت شهر عجین گشته و گویی نمادی از این شهر شده است. چاقوهای این شهر با استفاده از فولاد، استیل، آهن، برنج و... در انواع مختلف کوچک و بزرگ ساخته می شود و قدمت آن به دوره حکومت مغول ها در زنجان می رسد.
    از انواع چاقوها می توان به چاقوهای جیبی، قلم تراش، کاردهای آشپزخانه، قمه و چاقوهای شکاری به کیفیت های عالی اشاره کرد.
    
    
    «ملیله کاری»
    ملیله کاری از صنایع دستی بومی استان زنجان است. ملیله به معنای ظریف و ظریف کاری نقره که با استفاده از مفتول ها و نوارهای نقره و با بکارگیری ذوق هنری به شیوه منظم و اسلیمی وار و در انواع مختلف زینتی (سنجاق سینه، گردنبند، انگشتر) و تزئینی (همچون پـایه استکان، سینی و...) ساخته می شود که قدمت آن به 200 سال قبل از میلاد می رسد. در زمان رضاخان تعدادی از هنرمندان زنجانی به تهران و اصفهانی کوچ کردند و این هنر ظریف را در آن شهرها رواج دادند. ساخت دسته چاقو، سینی، سرویس های چایخوری و شربت خوری و جعبه جواهر آلات بیشترین دستمایه ملیله کاران زنجان می باشد.
    شایان ذکر است برای رفاه حال مسافران نوروزی کلیه هتل های زنجان در ایام اقامت تخفیف هایی از 10الی 40 درصد را درنظر گرفته اند.
    مردم خونگرم و میهمان دوست فهیم زنجان، قدوم شما را بر این استان ارج نهاده و آرزومند ایامی خوش برایتان هستند.
    

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: